De 4e week en afronding project CEPO

De laatste week op het project van CEPO zit er op. Mooi om te zien hoeveel resultaat er de afgelopen 4 weken is geboekt op de school. De begrotingen werden verder uitgewerkt en kritisch bekeken en met uitvoerders, zoals oa de aannemer en de hovenier besproken. Je merkt dat de school en het kinderdagverblijf een hele mooie, vrolijke en frisse uitstraling gaan krijgen. Ook merk ik dat dingen hier echt gewoon anders gaan. Mensen hebben andere gewoontes en doen dingen niet net zoals Nederland en zullen dat ook niet omarmen. Toen er een voorstel kwam om lage planken op te hangen zodat peuters zelf speelgoed of knuffels konden pakken dan vond men dat toch raar. Hier moet een kind iets krijgen van de juf en mag het zeker niet zomaar iets pakken. Ook het lesgeven gaat gewoon anders. Kinderen leren net als wij vroeger denk ik door continu heel luid letters en/of woorden op te drammen. Als je daar een tijdje naar luistert zou je toch ook af en toe best oordoppen in willen hebben. Wat een geschreeuw.
Maandag op pad naar oma met haar blinde dochter en kleinkinderen die geen schoenen hebben om de schoenmaat van de kinderen op te meten. Omdat de school de schoolfees voor 1 kind betaalt en de oma de schoolfees voor het 2e kind besluit ik voor hen zwarte (verplichte kleur voor school) te gaan kopen op de 2e handsmarkt. 2 keer per week is deze markt er. De kleding komt vanuit Europa en de VS en wordt in balen van 45 kg verkocht, gelukkig nog wel op soort zoals kinderkleding, schoenen, broeken en shirts. In die kledingbalen zitten mooie en minder mooie kleding maar dat kunnen ze dan niet uitkiezen. En deze kleding wordt door de mensen op de markt verkocht. Pff nou zo'n markt dat is echt niets voor mij. Voor sommige een sport, voor mij alleen maar keuzestress en teveel getouwtrek. Deze markt was in de sloppenwijk Neyendo. Voor de eerste keer deze weken voelde ik mij niet op mijn gemak. Eerst tijd staan wachten op een plek bij een deurenmaker op een factuur met allemaal loerende mannen en daarna die markt op. Nu had ik Sunday de boda chauffeur bij mij, dat gaf wel een veilig gevoel, maar die bleek ook nog eens een hele andere smaak van leuke kinderschoenen te hebben dan ik. Pff en probeer die man niet teleur te stellen. Nu wordt alles al zwart geverfd maar leuke stoere zwarte gympen vind ik in deze omgeving leuker dan nette schoenen of laarsjes. Het proces duurde daarom veel langer dan ik had gehoopt. Samantha had ook nog gevraagd 2 paar kinderschoenen voor haar pleegkinderen Cato en Mike mee te nemen. Uiteindelijk had ik voor 20 euro 4 paar schoenen en heb er voor de 2 pleegkinderen van Samantha ook nog 2 lange t-shirts van Puma bijgekocht voor maar liefst € 2,50 samen. Das dan weer leuk.

Sunday de bodadriver wilde mij ook heel graag laten kennismaken met zijn gezin. Hij woont dus in een dorpje waar geen electriciteit is en hij koopt het water in jerrycans bij buren 100 meter verderop. De trotsheid op zijn huis en zijn gezin stralen van hem af. Hun eten halen ze grotendeels van hun eigen land , bananen en bananen en nog eens bananen, je hebt nl 3 soorten (2 om direct op te eten en van de 3e soort kook je Matoke en dat eet je met pindasaus), mais en bonen. De rest van het eten moet hij kopen en dus verdienen met werken. Hij geeft aan het ook heel belangrijk te vinden dat zijn kinderen naar school gaan. En door de microfinanciering van de foundation CEPO van 100 euro om de huidige woekerlening van zijn boda af te lossen en door de bekostiging van medicijngebruik voor zijn zieke zoon door Cepo ziet hij weer toekomst.
Onderweg moest ik daarom mee om in gesprek te gaan met het schoolhoofd van de primary school van zijn oudste zoon. Heel leuk om te doen. Daar werkt al 1,5 jaar een Amerikaanse vrijwilligster die een bibliotheek heeft opgezet.
Het schoolsysteem werkt weer anders dan bij ons. Betaal je geen schoolfees dan wordt je als kind weer naar huis gestuurd en wil je de basisschool doorlopen hebben dan moet je minimaal 6 jaar aanwezig zijn geweest. En sommige kinderen starten ook pas veel later dus in alle klassen zitten heel veel verschillende leeftijden. Van kleuters tot tieners dus.
Sunday wilde graag een foto van de mzungu's met hemzelf in zijn huisje ophangen. Omdat hij daar zo lang om heeft gevraagd hebben we een foto laten uitprinten en inlijsten en er ook direct een leuke foto van hem met zijn vrouw en 2 van zijn 5 kinderen bijgedaan als toegift.

Deze week ook geconstateerd wat een luxe het is om electriciteit te hebben. Afgelopen week 2,5 dag geen stroom gehad en dat is toch wel heel lastig met al die telefoons en het eten in het donker met kaarsjes. De Oegandezen zijn daar al veel meer op ingesteld.

Woensdagavond een geweldig leuk etentje gehad met hele team en de kinderen van de teamleden. Met tig mensen in een taxi, kinderen super uitgelaten en eindelijk weer eens veel eten en vlees (eten ze eigenlijk nooit).

De school wordt mooi en het voelt goed dat de werkzaamheden verricht worden door lokale Oegandezen. De cartoontekenaar die voor 25 euro denk ik wel een maand bezig zal zijn om alle buitenmuren voorzien te hebben van een tekening. Hem te zien werken in opperste concentratie  brengt een glimlach om je lippen. De hovenier die met een paar collega's met een glimlach een hele tuin leegschept en egaliseert en voorziet van plantjes , fruitbomen, waterafvoer en trap. Zo vriendelijk en behulpzaam, ik zou hem haast naar Nederland halen om mijn tuin te laten doen. En zijn prijs is heel schappelijk, 22 euro voor alle planten en bomen en 62 euro voor alle arbeid. 
De aannemer moet nog de laatste dingen afmaken, zoals oa plaatsen watertanks en afbouw keuken maar dat zal de komende weken zeker worden afgerond.
Zelf nog even wat naailes genomen om een elektrische naaimachine te kunnen uitleggen. Nou dat valt niet mee en zal zeker niet mijn beroep worden haha.

Ja, de mensen in de dorpjes en op het project hebben me geraakt. De passie om dit alles te willen laten slagen druipt er vanaf.
Vanuit Friends of Cepo worden de salarissen tot eind dit jaar veilig gesteld en ook het eten voor de kinderen is volop ingekocht voor de kinderen voor de komende maanden zoals rijst, posjo, soya, zout, zeep, olie en bonen.
Ook de voorraad schoolartikelen is aangevuld, zijn er goede ideeën voor het assortiment voor het naaiatelier zoals yogabags en shoppingbags en werkt men door aan het berekenen van de kostprijs per product. Zelf ook maar een jurkje op maat laten maken.
Vrijdagmiddag een geweldig afscheid op de school gehad met hele leuke voorstellingen van de kinderen. Mijn huisgenoten en collega's van de afgelopen 4 weken , Claudia, Jutta en Annemieke,  gaan die middag vertrekken naar Entebbe om weer naar huis te vliegen. We hebben een geweldige tijd zo met elkaar gehad. Ik ga 's avonds zelf nog als afscheid met het Oegandese team olv Samantha naar een heerlijke bbq  bij een Deens restaurant.
Samantha kan met een gerust hart gaan bevallen komende week of de week daarna, want alles zit in de laatste afronding. Haar zus zal komende maanden de school verder promoten zodat de doelstelling van 100 kinderen in januari (nieuwe schooljaar) en 50 voor het kinderdagverblijf, kunnen worden gerealiseerd . En dit alles was niet mogelijk geweest met de hulp van de foundation  Friends of Cepo, waar heel veel Nederlanders, waaronder jij misschien die mijn reisblog leest, een bijdrage aan hebben geleverd. Dat is toch geweldig. 

Op weg naar mijn laatste 3 dagen voordat ik weer naar huis ga met heel veel nieuwe bagage, zowel letterlijk als geestelijk.