De 2e week

Na het weekend safari ging ik maandag weer fris en fruitig aan de slag op Cepo. Die ochtend even niet schilderen maar samen met Claudia naar de hardware store, onze Gamma dus, om nog wat spullen te halen en de afmetingen en prijzen van watertanks op te vragen. Maar daarvoor even langs de timmerman om te kijken hoe ver hij was met het maken boven de meubels, bedbox en tafels en stoeltjes. Ik vond het heel knap om te zien hoe 'n timmerman in zo'n rommelige ruimte toch hele mooie spullen voor heel weinig geld maakt. Ook heel bijzonder hoe het er bij de hardware store aan toe gaat , zoveel medewerkers die allemaal, 1 dingetje mogen doen. 1 persoon die je graag aanhoort, de ander die kijkt op de lijst of het op voorraad is, dan een belangrijker persoon die met jou over de prijs onderhandelt, de volgende schrijft de order op een bon, bij de volgende persoon mag je betalen. Dan gaat jouw orderbriefje naar de volgende persoon die de spullen bij elkaar zoekt, en dan weer iemand die die spullen controleert met de bon en dan krijg je alles netjes mee . Een ding is zeker; kasverschillen zijn onmogelijk. En dan op een paar huisbezoeken. Afgesproken wordt om te bekijken hoe het gaat en dan Samantha terugkoppeling te geven zodat ze kan bepalen wat te doen. We gaan eerst  langs de oma die besmet is met HIV en daarnaast 2 kleinkinderen op moet voeden die door haar kinderen bij haar zijn achtergelaten. Vorige keer schreef ik dat haar oudste kleindochter in het ziekenhuis lang met brandwonden maar ze was inmiddels weer thuis. Wat ik aantrof maakte zoveel indruk op me dat ik met de tranen in mijn ogen stond. Allereerst een oma die zo blij was dat ze Claudia weer zag die hier al voor het 4e jaar op rij was, maar ook heel schrijnend wat ik aantrof. Zoveel armoede, de latrine die was ingestort dus waar moeten zijn nu naar toilet? De 2 kleinkinderen zijn beide geestelijk niet in orde, de oudste Dana door Malaria dat op haar hersenen is geslagen maar ook de jongste, ik denk een jaar of 4, kan niet praten. De brandwonden op haar arm zagen er heftig uit . De zus van de oma is inmiddels ook bij haar komen wonen en klampte mij aan en vroeg om brood en rijst omdat ze nagenoeg niets te eten hebben en zo'n honger hebben. Enige dat ik bij me had waren wat kaakjes die ik kon geven. En dit is dus de doelgroep, waar Samantha die Cepo leidt, iets aan wil doen. Maar dan moet ze wel geld gaan verdienen met de school en het naaiatelier omdat ze anders geen middelen heeft om iets te kunnen doen. Aanstaande week gaan we in in ieder geval eten, rijst, brood en fruitsappen brengen. Op naar ons 2e huisbezoek een blinde vrouw die verzorgd wordt door haar kleinzoon. Daar was de situatie gelukkig iets minder schrijnend, wel honger, maar de buren verzorgen haar een beetje. Ze heeft echter veel pijn in de rug en hoofd en kan sinds aantal maanden niet meer opstaan of lopen. Medische zorg (goed ziekenhuisbezoek) om aan te bieden vanuit Cepo is gewoon te kostbaar en kunnen we dus helaas niet bieden. Ook zij vraagt om voedsel. Op de vraag waar haar kleinzoon van 12 is gebleven geeft ze aan dat die vertrokken is naar de hoofdstad om werk te zoeken en dat hij dus al paar maanden weg is. Dat is iets wat Samantha wel zorgen baart want wat moet er dan van die jongen terechtkomen? Later in de week krijgen we via via door dat het lijkt of ze niet de waarheid heeft verteld en dat haar kleinzoon er nog wel steeds zou zijn maar niet meer naar school gaat en rond zou hangen.Iets om verder uit te zoeken.Na de emotionele dag ook weer een dagje lekker geschilderd en woensdag hulp gehad van 7 jongeren met 2 leerkrachten van een Roc uit Tiel. Deze ROC gaat ieder jaar met een groep 10 dagen helpen bij een ander project (ook school) en komt ons nu een dagje helpen. Wat een genot om te zien dat er jongeren zijn, die van hun eigen spaargeld (kosten 1200 euro) heel gemotiveerd zijn om dit te doen. Het geld dat ze betalen wordt voor een gedeelte gebruikt voor de werkzaamheden die ze dan gaan doen. Ze doen allemaal diverse opleidingen, van vrachtwagenchauffeur tot timmerman, sociaal werker of onderwijsassistent. Wat een gezellige club jongelui die in 1 dag een hek hebben geplaatst en 2 lokalen hebben schoongemaakt en geschilderd.  De donderdag en vrijdag weer geschilderd en vrijdagmiddag vertrokken voor minibreak 10 minuten verderop naar een B&B van een Nederlandse die getrouwd is met een Oegandees. Wat een leuke plek , Villa Katwe, en een leuke mensen allemaal. Voor 50.000 schilling (13,50 euro)  heb ik de luxe van een grote 2p kamer, warme douche, zittend toilet en zalig ontbijt. Via onze vaste boda chauffeur Naboth in contact gekomen met een taxi-chauffeur die mij zaterdag naar het natuurreservaat Lake Mburo en een geweldige lodge, Rwakobo Rock brengt. Voor wie een keer naar Oeganda gaat, aanrader en niet heel duur. Helaas was deze volgeboekt en heb ik de zonsondergang niet kunnen zien, maar had even het gevoel in paradijs te zijn beland. Ik heb gemerkt dat ik uren naar de dieren kan kijken, hoe ze bewegen etc, en van het uitzicht kan genieten.Heb een tocht gemaakt op een mountainbike tussen de zebra's, buffels en rietbokken. Als je te dicht bij komt rennen ze weer weg maar prachtig om ze weer van zo dichtbij te kunnen zien. Lekker gerelaxed bij het zwembadje en heel erg verbrand. Einde middag met Nederlands stel in gesprek gekomen die wonen en werken in de hoofdstad Kampala, Thies is freelancer als ingenieur voor ecosystemen en Elke werkt voor een kunstorganisatie om Oegandese kunst wereldwijd te verspreiden. Zij hebben ook 3 kamers die ze verhuren en kunnen tips geven dus ik denk dat ik mijn laatste weekend ook daar even op bezoek ga. De chauffeur brachten me einde Vd dag weer veilig thuis. Hij wil nu wel elke keer chatten en graag keer naar Europa en/of Holland maar dat doen we nog maar even niet. Gisteravond even gechilled in sportcafé tussen Oegandezen en blanke vrijwilligers en mensen die hier werken. Touristen zie je hier eigenlijk niet en dat is best jammer in zo'n mooi land. Was een leuke diverse week, vandaag nog even chillen en vertrek einde middag weer naar vrijwilligershuisje. We zijn komende 10 dagen met zijn 5'en want er is dit weekend nog een goede vriendin van Claudia gearriveerd. Ik voel me rustig en happy en ben blij met mijn WiFi om zo toch regelmatig contact met Sander en Sabine en mijn vriendinnen te hebben. Tot volgende keer weer.