Op safari naar Murchison falls

Afgelopen vrijdagmorgen vertrok ik al vroeg, half 6, met 3 anderen naar dit natuurgebied, slechts 486 km verderop
Na een lange reis in het busje kwamen we rond 3 uur aan aan het begin van het park.
Het park heeft de omvang van 3800 km2 en is nog groter dan de provincie Zuid-Holland. We reden binnen via het regenwoud. En dat is wat zo anders is dan Tanzania en Kenya. Ik ben daar nl een keer eerder geweest. Die landen zijn veel droger en hebben geen regenwouden maar meer alleen savannes en daar zijn ze veel geler.
We werden direct overstelpt met apen en aapjes, op de weg, in de bomen. Niet de gorilla's maar die ga ik als het goed is over 2 weken bezoeken.

Maar om de echte dieren te zien, zoals onze gids Steven naar ons als toerist kijkt, moesten we het tempo er in houden en naar het pontje om de oversteek over de Nijl naar de savannes te maken. En we waren gelukkig op tijd. Eerst reden we door naar de top van de watervallen. Wat een mooi schouwspel van de kracht van deze watervallen. Daarna tot het donker werd over de savannes gereden en veel van de natuur en de dieren genoten. Je ziet ze terug op de foto's. Van Olifanten, heel veel olifanten gezien, tot giraffes. Maar juist ook veel kleinere voor mij minder bekende dieren gezien zoals pumbaa , de waterbok (prachtige dieren om naar te kijken), het hartebeest, de bosbok en de buffel.
's Avond overnacht in een safaritent in een lodge met prachtig uitzicht over de Nijl. Die avond met Steve onze gids gesproken over stammen. Hij vertelde wel iets moois. Wij als toeristen willen graag op bezoek bij stammen. Zoals bijv de Masai. Omdat die stam anders leeft dan wij en een toeristentrekker zijn. Hij geeft aan dat er in Oeganda maar liefst 53 stammen leven. Maar dat wij daar niet zo geïnteresseerd in zijn. En dat komt omdat de meeste van die stammen geen speciale rituelen hebben. Wel kan hij iedere stam herkennen aan de huidskleur en het gelaat. De ene stam is donkerder of lichter van kleur en heeft andere vorm van het gelaat. Met elkaar gesproken over hoe wij mensen uit diverse provincies in Nederland herkennen en dat hij de ene Nederlander niet van de andere kan onderscheiden. Ja wij doen dat weer op een andere manier door onze manier van praten en verschil in directheid .Ik werd die nacht opgeschrikt door een enorme storm met regen en dacht even dat we met ons tentje en al de lucht in werden geblazen. Maar niks aan het handje en de volgende morgen om half 7 weer op pad voor de volgende gamedrive. Op zoek naar de leeuw. In dit reservaat leven er slechts 100 dus de kans om ze te zien is best klein. In Serengeti, Tanzania, leven veel meer leeuwen. In Oeganda is het veel moeilijker voor de leeuw om te overleven. De welpjes worden namelijk geboren in het regenseizoen en dit wildreservaat heeft weinig rotsen om te schuilen voor de regen en warmte op te zoeken. Daarom sterven veel welpjes een vroegtijdige dood. Bijzonder want dat wist is helemaal niet. Maarrrr wij hebben geluk We hebben zelfs 5 leeuwinnen gespot. Niet dat ze voor ons busje langs liepen maar voldoende dichtbij om ze op de foto te kunnen zetten. Verder lagen de leeuwinnen liever languit in de Bush, zelf op hun rug met de poten in de lucht, heerlijk te relaxen.
Nu nog op zoek naar de luipaard maar helaas.......veel rondgereden in de buurt van het vervallen buitenhuis van Idi Amin. Wel de hyena op de foto kunnen vastleggen. En waar hyena's zijn zitten vaak ook de luipaarden. Maar dit geluk was ons niet gegund Ondertussen nog heel veel van de andere dieren gezien. Na de lunch op gamecruise over de Nijl op weg naar de waterval. Heel heel veel nijlpaarden gezien en paar krokodillen.
Volgende dag weer 10 uur terug rijden naar Masaka. Genoten van het mooie natuurlandschap en alle dieren. Het was meer dan de moeite waard